Josep Llimona
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 8 de abril de 1864 Barcelona, España |
| Morte | 27 de febreiro de 1934 (69 anos) Barcelona, España |
| Lugar de sepultura | Poblenou Cemetery (en)  |
| Educación | Escola de Llotja (pt) |
| Actividade | |
| Ocupación | escultor |
| Membro de | |
| Movemento | Modernismo catalán |
| Profesores | Rossend Nobas (pt) |
| Alumnos | Francesc Socies i March (pt) |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Fillos | Maria Llimona i Benet, Rafael Llimona Benet |
| Pai | Josep Llimona i Bonafont |
| Irmáns | Joan Llimona Bruguera |
| Parentes | Núria Llimona i Raymat, sobriña Mercè Llimona i Raymat, sobriña Jordi Llimona i Barret, neto |
 | |
Josep Llimona i Bruguera, nado en Barcelona 8 de abril de 1864 e finado na mesma cidade o 27 de febreiro de 1934, foi un escultor, considerado dos mellores representantes da escultura modernista catalá.[1][2]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]
Irmán do pintor Joan Llimona e tío da ilustradora Mercè Llimona e da pintora Núria Llimona, estudou na escola da Llotja e no taller dos irmáns Agapit e Venaci Vallmitjana. Tamén foi alumno de Rossend Nobas, co cal traballou dous anos, e do pintor Martí i Alsina, na Escola de Belas Artes de Barcelona.
Con 16 anos (1880) consegue co El fill pròdig (O fillo pródigo)[1] a pensión Fortuny, que outorgaba o concello de Barcelona,trasladándose a Roma durante 4 anos co seu irmá Joan. Alá vai traballar no taller de Enric Serra e vai estudar na Academia Giggi. Durante o primeiro ano realizou as dúas obras que por contrato lle esixía a pensión, Patrici romà(Patricio romano) e o borrador da estatua ecuestre do conde Ramon Berenguer o Grande, obra que lle permite a Josep Llimona a renovación da pensión por un ano máis e así puido, durante un novo período, modelar o monumento na medida definitiva. Presentada a obra na Exposición Universal de Barcelona de 1888, obtén a medalla de Ouro, que foi a recompensa de maior valor concedida polo xurado internacional de escultura.A obra orixinal queda baixo propiedade do concello a cambio dunha pensión de e hoxe en día pódese ver na praza de Ramón Berenguer da cidade. Para esta exposición tamén presentou unha estatua de Ramon Berenguer O Vello, que, feita en bronze, figura entre os monumentos expostos no Salón de Sant Joan, e no friso do Arco de Triunfo de Barcelona de Barcelona.
O seu irmán comezou unha vida relixiosa moi activa, que influíu fortemente a Josep Llimona, e vainos levar a fundar xunto con outros artistas, o Cercle Artístic de Sant Lluc o ano 1893, para preservar a arte dos excesos dos artistas da época. Tamén comezou a realizar obras de temática relixiosa coma a Mare de Déu del Roser, Consumatum est ou Primera Comunió.
O ano 1900 presentou en Olot unha exposición de espidos femininos. Pouco despois, o 1901, morría a súa muller, feito que marcaría o seu carácter introvertido.
Os anos seguintes realizou diversos encargos, tanto de temática funeraria coma o L'Àngel exterminador no cemiterio de Comillas coma monumentos civís, coma o Monument al Dr. Robert. No 1907 presenta Desconsol na Exposición Internacional de Belas Artes de Barcelona, que lle achega o Premio de Honor. A obra foi adquirida polo museo municipal da cidade. No 1909 foi nomeado rexedor do concello e vocal da Xunta de Museos. Posteriormente acadaría a presidencia da xunta entre o 1918 e o 1924.
No 1920 realizouse unha Exposición de Belas Artes en Barcelona, onde van adicar unha sala enteira en homenaxe. Catro anos máis tarde realiza unha estatua de Sant Jordi que é considerada unha das súas mellores obras.
Foi elixido de novo presidente da Xunta de Museos no 1931, cargo que mantería ata a súa norte. Foi un período moi produtivo, xa que no 1934 inaugúrase o Museu d'Art de Catalunya, actual MNAC.
Foi mestre da escultora Margarida Sans i Jordi, que foi a súa alumna preferida e a súa sucesora, de acordo ó propio artista[3]. Contou coa presenza de Enric Monjo no seu taller, ó cal introduciu no novecentismo.
Obra e estilo
[editar | editar a fonte]
As súas primeiras obras foron académicas, porén a partir dunha estadía en París, influenciado por Auguste Rodin, o seu estilo derivou cara ó modernismo, e a comezos do século XX incorporouse ó simbolismo. Fixo un traballo extensísimo, realizando exposicións en Cataluña, Madrid, París, Bruxelas e Buenos Aires.
Outra obra representativa é Idil•li (Idilio), obra que posúe unha colección particular arxentina; o monumento fúnebre da señora de Chopitea (Buenos Aires); o grupo Amor a la infància, situado nas Escolas do Bosco de Montjuïc, e o gran monumento erixido na praza da Universidade de Barcelona ó Monument al Doctor Robert, obra complexa, na que sobresaen o grupo de do pobo e que esculpe en pedra branca representando as ensinanzas do excelente mestre.
Merecen especial mención as obras de arte aplicadas realizadas por Llimona, sendo as de maior importancia un báculo pastoral ofrecido o bispo de Vic, un artístico xogo de café que debía ofrecerse coma agasallo de vodas a un rei, e diversas xoias nas que o valor artístico supera ó intrínseco, aínda sendo este elevado.
Como debuxante produciu un número considerable de estudos excelentes sobre a natureza.
Premios e recoñecementos
[editar | editar a fonte]- 1888- Medalla de Ouro na Exposición Universal de Barcelona de 1888 coa escultura Ramon Berenguer el Gran.
- 1907- Premio de Honor da Exposición Internacional de Belas Artes de Barcelona por Desconsol, unha das súas obres máis famosas, actualmente no Museu Nacional d'Art de Catalunya cunha copia localizada no Parc de la Ciutadella de Barcelona e un mármore no Museo do Prado de Madrid.
- 1912- Condecoración Oficial da orde da súa Maxestade, o rei de Italia
- 1932- Medalla de Ouro da cidade de Barcelona
- 1918-1924- Presidente da Xunta de Museos de Barcelona e de 1931 ata a súa norte no 1934.
Obras salientables
[editar | editar a fonte]
- 1888 Friso para o monumento Arc de Triomf de Barcelona .
- 1888 Oito recheos para o monumento a Cristovo Colón. Barcelona.
- 1890 Sagrat cor. Igrexia parroquial de Terrassa.
- 1891 Modèstia. Museu Nacional d'Art de Catalunya.
- 1892 Verge del Rosari. Museu do mosteiro de Montserrat.
- 1895 L'Àngel exterminador. Cemiterio de Comillas en Cantabria.
- 1897 Sant Nicolau i els pescadors. Igrexa de Sant Nicolás en Bilbao.
- 1903-1910 Monument al Dr. Robert a Barcelona.
- 1907 Desconsol. Museu Nacional d'Art de Catalunya, Barcelona.
- 1910 Virtut Museu d'Art de Cerdanyola.
- 1914 Crist Ressuscitat. En colaboración con Antoni Gaudí para o Rosario Monumental do Mosteiro de Montserrat.
- 1915 Placa conmemorativa do premio outorgado pola Sociedade Económica Barcelonesa de amigos do País ás fábricas de fíos Fabra i Coats (Cesión dos amigos de Fabra i Coats al Museu d'Història de Barcelona)
- 1916 Sant Jordi. Escaleira de Honor da Casa da Cidade (Barcelona).
- 1916 Monument a José María Usandizaga. Donostia.
- 1916 Altar de Sant Fèlix. Crípta da Basílica de Santa Maria de Vilafranca, Vilafranca del Penedès.
- 1922 Panteó Massaguer. Cemiterio de Arenys de Mar
- 1924 Sant Jordi a cavall. Parque de Montjuïc. Barcelona.
- 1925 Nu femení. Museu Nacional d'Art de Catalunya.
- 1929 Conxunto escultórico do Monument als Herois del 1808.
- 1929 El petó de Judes. Catedral de Tarragona.
- 1929 La Font. Xardín público en Buenos Aires.
- 1930 El bany. Museu Nacional d'Art de Catalunya.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 "Josep Llimona i Bruguera". L'Enciclopèdia.cat. Barcelona: Grup Enciclopèdia Catalana.
- ↑ Obituario publicado no diario La Vanguardia de 28/2/1934 (en castelán)
- ↑ xtec.es, LA DONA: "SUBJECTE" i "OBJECTE" DE L'OBRA D'ART., pàgina 140
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Josep Llimona  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- ALIX TRUEBA, Josefina Escultura Española 1900/1936 Madrid, Ediciones El Viso, 1985. ISBN 84 7483 412 0
- DDAA, La Gran Enciclopèdia en català Volum XII, Barcelona: Edicions 62, 2004. ISBN 84 297 5440 7
- DDAA, Enciclopedia Espasa. Apèndix VI p. 1350-Tom núm., 31 p. 1044-45
